Boeken
‘Het gouden licht van Afrika’ is nu ook te koop in het Engels: The Golden Light of Africa.
De vertaling is van Jo Nesbitt.
Het Gouden Licht van Afrika
Emma (24), moeder van een peuter, zwanger van haar tweede en getrouwd met de gedreven dokter Tomas, belandt na een lange reis op een afgelegen missiepost bij het Victoriameer. Voor Tomas een jongensdroom, voor Emma een verwarrend avontuur. Ze voelt zich vervreemd in een omgeving waar iedereen hen aanstaart. Maar ze redt het, min of meer. Ondanks de slagregens, het heimwee, de oorlogsdreiging en de plotselinge ziekte van Tomas. Ze krijgt hulp van Malaika, de non Dominique en Isabelle, die een paar uur verderop woont. En ze ontmoet Sven, fotograaf en avonturier. In de jaren daarna lopen ze elkaar op de vreemdste momenten tegen het lijf. Hun magische band heeft een reden.
Mijn moeder Barbera
Toen mijn manuscript af was, maar nog niet klaar, legde ik het opzij om even afstand te nemen. Dat ‘even’ werd door onvoorziene omstandigheden, langer dan de bedoeling was. Intussen ging de lente over in een grillige zomer vol onverwachtse buien en al even onverwachtse opklaringen. De tekst waar ik zo bezeten mee bezig was geweest, raakte op de achtergrond. Schrijven is een raar vak.
Je kunt jaren als een koelie zitten ploeteren maar soms weet je onderbewuste beter dan jij wat de volgende stap moet zijn. Alleen is zelden duidelijk hoe lang zo’n stap gaat duren.
In mijn geval twee maanden, twee weken en twee dagen. Toen, ineens, was er een lucide droom. Mijn moeder leefde nog en woonde in een wit landhuis aan de rand van een park.
Het stond op een glooiend grasveld en stak prachtig af tegen een strakblauwe lucht. Ik was intens blij haar terug te zien maar zij was nauwelijks verbaasd, en zei achteloos dat ze van plan was te verhuizen. Dit keer voorgoed. Ze gebaarde met haar hand naar het majestueuze pand. ‘Ik ben eenzaam en dit huis is te groot voor me.’ Het klonk noch beschuldigend noch dramatisch, meer als een onverschillige constatering. De rollen waren omgedraaid: dit keer had niet zij míj nodig maar ik háár.
Ik wist ineens dat mijn boek nog niet klaar was en zei, of eigenlijk smeekte: ‘Blijf alsjeblieft, er zijn nog een paar dingen die ik je wil vragen. ‘ Ze leek niet overtuigd en maakte aanstalten zich om te draaien. De schrik sloeg me om het hart. Ik moest iets verzinnen voordat ze me voorgoed ontglipte. ‘Jij zou me fantastisch kunnen helpen bij mijn research. ‘ Ja, dat woord gebruikte ik: research, alsof dat haar over de streep moest trekken. Haar grijze ogen staarden me peinzend en licht afwerend aan. Ik kende die blik en speelde mijn laatste troef uit. ‘Dit is precies de goeie plek voor mij om te kunnen werken.’ Na al die jaren in haar geschriften te hebben rond gedoold, kende ik haar achilleshiel. ‘Je zult niet eenzaam meer zijn, dat beloof ik je.’ Ze knikte bedachtzaam en draaide zich om. Toen ik wakker werd kletterde de regen lawaaiig tegen het dakraam boven mijn hoofd. Typisch haar favoriete weer.
Als het buiten te warm was, sleepte ze haar stoel tot onder de drie coniferen opzij van ons huis en ging daar zitten lezen of schrijven. De coniferen zijn er nog. Zij niet meer. Ze was de minnares van mijn vader, moeder van ons tienen, en dagboekschrijfster. In die volgorde. Dit is het verhaal van hun liefde.
Ik wilde niet naar Afrika
November 1968. Een koude mistige avond. Een jong stel – 23 en 27 -, met een peuter van vijftien maanden drinkt met vrienden een glas wijn. Het eten is bijna klaar. De telefoon gaat. Over een week vertrekt er een medisch team van Terre Des Hommes naar Gabon, West-Afrika. Er zijn daar vluchtelingenkampen met zieke ondervoede kinderen. Ze hebben verpleegsters en artsen nodig. En mensen die kinderen bezig kunnen houden. Hun contract naar een missiepost in Ghana ging niet door. Zij hoopte stiekem dat heel Afrika daarmee van de baan zou zijn. Er is één avond tijd om te beslissen. Hij vertrekt na een week, zij reist hem 3 weken later met hun dochter achterna.
Dansboeken: Cindy serie, voor 6 – 9 jarigen
Daar zijn ze dan: de eerste twee splinternieuwe Cindy’s! Volledig vernieuwd en herschreven!
De vriendinnen dragen andere outfits, hebben les van
juf Sasja, maar dansen nog steeds de sterren van de hemel.
Dankzij een splinternieuwe uitgever: Veltman Uitgevers
Beide nieuwe boeken koop je via Bol.com, je vindt ze hier: Cindy ziet ballet wel zitten en Cindy danst de zomer door
Mijn Cindy-reeks is gebaseerd op de jaren dat ik vier uur per week kinderdans gaf aan de dansschool van een vriendin van mij. De peuters en kleuters hadden op woensdag les. De zes tot tienjarigen op vrijdag. Om de twee jaar was er een uitvoering en dat betekende: een thema bedenken, kostuums naaien en dansen instuderen. Veel van wat er in de lessen en tijdens uitvoeringen gebeurde, is terug te vinden in de Cindy’s en columns voor een ballettijdschrift. Daarnaast bleef ik zelf ook dansen, zowel jazzballet als dansimprovisatie. En doe dat nog steeds. Dansen is voor mij niet aan leeftijd gebonden.
Relaties enzo
Boeken over ups and downs in relaties.
Lees hier verschillende bewerkte artikelen uit bovenstaande boeken over relaties.
Complimentjes
De zoete geur van liefde
Venijn, in honing gedoopt
Wraakzuchtige vrouwen